بسم رب الحیات ...💚
به چه کسی یا چیزی زنده گفته می‌شود؟ آنکه نفس بکشد؟ بخورد؟بیاشامد؟ رشد کند؟
با این اوصاف خودِ ما کجای کاریم؟ غذایی میخوریم که به دردمان بخورد؟ نفس‌مان برای چه چیزی نفع داشته؟رشدمان چه؟
داری به تَنت فکر میکنی؟ حتما می‌گویی این دختر دیوانه شده! نصفه شبی به سرش رده چرندیات تحویلم میدهد!
اما من به خودِ دیگری فکر میکنم. خودی که چشم و ابرو ی سیاه ندارد، پوست سفید ندارد، قد فلان نمره را ندارد... به خودی فکر میکنم که روح من، خُلق من و فکر من را در بر می‌گیرد. به این خود غذایی داده ای که رشد کند؟ غذایی از جنس روح، از جنس نور، روشنایی، امیدبخشی. نمیدانم اما من هنوز دختر بچه ی شش ساله ای هستم که حتی نمیتوانم بفهمم دنیای اطرافم چگونه اداره می‌شود و من این را از بی سوادی و رشد ناکافی میدانم.
راستی ما زنده ایم؟ علائم حیاتی داریم؟
- پنجشنبه ۱۴ فروردين ۹۹
