دارم میبینم ومیخونم از موفقیت ادما, از حرکت کردنشون, از ساکن نبودنشون. من میترسم از اینکه جا بمونم. ازکی؟ از خودم دراینده, از چیزیکه میتونستم باشم ولی نشدم. از اینکه در اینده بعد از فارغ التحصیلی بگم: خانه دارم. نمیخوام بگم خانه داری به تنهایی به من احساس شرم میده اما واقعا میده! میدونم برای خانه داری ساخته نشدم, کدبانو به قول معروف نیستم. منظمم, خونه غالبا مربته و ترسی از مهمون سرزده ندارم, دستپختم خوبه اما هیچکدوم رو با علاقه و اشتیاق انجام نمیدم, انگار که یه کار مباح از سروظیفه رو دارم پیش میبرم و مگه میشه غذا نپخت؟ یا خونه رو جارو نزد؟ من از همین بودن خیلی میترسم.
برای همین شروع کردم به دوره های مختلف شرکت کردن, دوتا دوره مرتبط با رشته رفتم که بهم گواهی هم میدادن. بقیش گواهی نداره اما برای تحصیلم به درد میخوره. غیراون دوتا, چهارتادوره دیگه دارم میرم که طبیعتا نمیشه همزمان همه رو هندل کردبه ترتیب اولویت دارم میرم جلو, مثلا الان واقعا نیاز دارم دورهرمضان سالم روتموم کنم تا این یه ماه به سایزم گند نزنم, ناسالم نباشم. وهرویسی که گوش میدم پیادش میکنم مثلا دیروز سحری رو یه ساعت زودتر و به قاعده پیش دستی خوردم, خودمو خفه نکردم! بعد نیم ساعت هم یه لیوان شربت خاک شیر.
من اینا رو اگاهانه انتخاب کردم و هر دوره ای که تا الان ثبت نام کردم نود درصد بهش نیاز داشتم ده درصدم احتمال خطا میذارم برای دوره هایی که صرفا تولید میشه برای فروش نه اضافه کردن چیزی به مخاطب. هرچقدر پارسال هردوره ای میدیدم (با ربط و بی ربط) زودی ثبت نام میکردم, الان دیگه نه.
دانشگاه محاسباتم برای دوره رانندگی رو بهم ریخت. میگن بعد ماه رمضون میخوان مارو حضوری کنن و من کنار کارورزی برام سختهادامه دادنش. پس احتمالا یه ماه دیگه صبرمیکنم با اینکه واقعا نیاز دارم تا گواهیش رو بگیرم.
من حتی تویوتیوب دارم میگردم و ویدیو های نظم دهی به خانه رو میبینم, نمیخوام این تحصیل همه جانبه(!) باعث بشه از خونه غافل بشم. اونم منی که 24 ساعته خونه ام و کمتر بیرون میرم.
نمیدونم این همه کاری که دارم میکنم درسته یا نه. به نتیجه میرسه یا نه. قراره بعد همشون حالم خوب باشه یا نه. اما هرچی هست بهتر از ساکن بودنه مگه نه؟!
- جمعه ۱۹ فروردين ۰۱
