من نمیدونم چرا تک تک دوستامو دارم از دست میدم. یه بار یکی استوری گذاشت که وقتی با یکی دوستی میکنید بهش عادتاتونو بگید که یه وقت اشتباه برداشت نکنه.
احتمالا منم باید میگفتم اینکه بهتون پیام نمیدم دلیلش این نیست که دوست ندارم باهاتون رابطه داشته باشم، اتفاقا من هروقت یاد "دوستی" میکنم همه کس به ذهنم میاد، حتی حتی اون دختری که تو اینستا میخواست باهام دوست شه و میگفت خیلی ازم خوشش اومده اما من ناجوانمردانه یهو پیجم رو دیلیت زدم بدون اینکه بهش خبر بدم. همش فکر میکنم اون دورباره من فکر میکنه؟ ناراحت شده ازم؟ کاش میشد پیداش کنم و ازش معذرت بخوام.
یا باید میگفتم این که دوسه سری خودم بهت پیام میدم و یه مکالمه شروع میکنم اما بعدش خبری ازم نمیگیری، بازم دلیل بر فراموشی توی عزیز نیست، فکر میکنم منو داری از سرت باز میکنی برای همین کارتو راحت میکنم. یا اینکه چند بار یه حرفو ازت پرسیده باشم و بی توجه باشی، ازت نمیپرسم چرا جواب نمیدی(در مواقع نادر پرسیدم و بعدش پشیمون شدم) چون فکر میکنم پرسش من رو دخالت تلقی میکنی.
یا حتی عزیز من، من خیلی اوقات اصرار نمیکنم بگی جرا ناراحتی، فکر میکنم اسمش دخالته. یا هیچ موقع نمیگم فلان کارت اشتباهه، چون سالهاست نظام ارزشی و اخلاقی ذهنم به هم ریخته، به خودم اجازه قضاوت نمیدم و تو رو تخطئه نمیکنم. خیلی وقت پیش بخاطر اینکه دوستم با دوست پسرش سر چیزی دعوا کرده بود، باهاش دعوا کردم و عصبانی بودم. نه بخاطر پسره، بخاطر دوستم و خود خودش. شاید بخاطر همین عصبانیت های ناشی از علاقمه که ولم کرد.
راستی چرا دارم تک تک دوستامو از دست میدم؟
بیربط: از کسایی که منو به چلوشِ ( ج چالش) مختلف دعوت کردن تشکرمندم، اما فعلا امادگی ذهنی کافی ندارم که بنویسم مخصوصااز سین دال جان، عذر خواهی هم میکنم :)
- دوشنبه ۳ آذر ۹۹
