به این نتیجه رسیدم که مشکل من نیست اگر آدمایی هستن که نمیتونن من رو، وبلاگم رو تحمل کنن. من چرا باید وبلاگم رو حذف کنم؟ مشکل اوناست، میتونن برن و پیداشون نشه!
من انقدر شاد و خوشبخت هستم که چشمشون به زودی زود میترکه از حسودی و خونشون میپاچه رو صورتم :) الهی آمین.
از این به بعدم اینجا رو بیشتر جدی میگیرم، فعلا درمورد مسابقه ای فکر میکنم که دانشگاهمون برگزار کرده: دلنوشته ی سفر اربعین.
- شنبه ۱۲ مهر ۹۹
