هر سری در امتحانات ترم دانشگاه گریم درمیاد! ینی ردخور نداره! چرا؟ راستش نمیدونم. شاید بخاطر اینکه رشتمو دوست ندارم، شایدم بخاطر امتحانای سخت و تحلیلی این دانشگاه و یا بخاطر اساتید سخت گیرشه. هرچی هست این ترم خیلی به خودم دارم آسون میگیرم و همش هوای خودمو دارم تا روح راحت طلبم اذیت نشه. مثلا داشتم فکر میکردم اخر امتحانا به خودم چه جایزه ای بدم؟کتاب خریدن و گشت و گذار بین کتابفروشیا خوبه اما تکراریه. دنبال تجربه ی جدیدم. داشتم فکر میکردم تا حالا با تنها خواهرم نرفتم کافه! و چقدر بد. من یه خواهر گوش شنوا دارم که حسابی هوامو داره و دلسوزه. گوش شیطون کر :) .. چند روزه میخوام باهاش از بزرگ ترین تعارض زندگیم حرف بزنم اما نمیشد. شاید 20 روز دیگه توی کافه ی دنج فرصت شد!
به سقوط آزادم فکر کردم. به اینکه برم بانجی جامپینگ و موقع سقوط مرگو تببینم تا دیگه ازش نترسم. یا حداقل انقدر جیغ بزنم تا عوض همه ی سالهای زندگیم که خواستم از دردو ناراحتی داد بزنمو نشد، دربیاد.
یه لحظه از مغزم رد شد که اصلا چرا انقد راحت طلبم من؟ مگه همه برا هرکاری برای خودشون جایزه میگیرن؟ خب همه امتحان دارن! توهم یکیش.. خوشبختانه اینا فقط رد شدن :) اگر میخواستن بمونن و کنکاش بشن باید برگردم سرجای اولم ینی پشت کنکور و برم سراغ علاقم ینی ادبیات.
تنها دلخوشی این 20 روزم جایزه ی بعد امتحانمه که میدونم باید یه چیزی باشه که بهم بچسبه. باید حواسم باشه این سری گریم در نیاد از درسایی که مجبورم بخونم و امتحانشونُ بدم. باید خودمو لوس نکنم (میدونم جملم اشتباهه اما به روم نیارین).
- جمعه ۳۰ خرداد ۹۹
