بهش نگو حالش خوب نیس، بهش نگو حوصله نداره، بهش نگو اطرافیانش نه میبینش، نه میشنون.
بذار دلش خوش باشه به همین زندگی فکسنی.
همین چارقلم آرایش.
همین که هرازگاهی با دوستای نه چندان صمیمی بره بیرون و فکر کنه که چقد خوش گذشت!
راستی بهش نگو تو گشت و گذارا بهش خوش نمیگذره ها! تو که یه عمر گولش زدی و اسم نفس کشیدنُ گذاشتی زندگی، از الان به بعدم دم نزن. بذار خوش باشه.
زندگی مگه غیر اینه؟ دل خوشی های خیلی کوچیک آدما که اگه بهش دقت کنی دلشون اونموقعا هم خوش نیست. غیر اینه؟
- جمعه ۱۶ خرداد ۹۹
