خیلی اوقات درمقابل مشکلات فرار میکنم. انگار یه حس درونی میگه "بذار خودش حل میشه". این حس دربرابر مشکلاتی که احتمال شکست خوردنم توش زیاده شدیدتره. انیمیشن ناروتو رو که میبینم، میبینم ناروتو حتی وقتی که احتمال پیروزیش صفره اما بازم خطر میکنه، بازم کم نمیاره، واقعیتا از این خصوصیت متعجبم. تو دلم تحسین میکنمش و خودم رو دراینده با اون خصوصیت تصور میکنم. یه بار یکی بهم گفت تصور چیزی باعث میشه تا حدی ارضا شی، واسه همین شاید دیگه سراغش نری. پس به جای تصور، واقعیش کن!
به شدت دارم خودمو زور میکنم برای خطر کردن، برای روبرو شدن با آدم هایی که میدونم باهاشون به توافق نمیرسم و یا ازشون نفرت دارم.
چه اشکالی داره؟ بذار ماهم ادای آدمای پر دل و جرات رو دربیاریم، میگن وقتی بخشنده نیستی خودتو به بخشندگی بزن هرچند با درد، بعد یه مدت بخشنده میشی. امیدوارم یه روز دارای همچین خصوصیت خوبی بشم :)
تصمیم گرفتم اینو بیشتر تکرار کنم، فکر میکنم این ضرب المثل بهم جرات میده: مرگ یه بار، شیون هم یه بار!
- جمعه ۳ مرداد ۹۹
